Voorgeschiedenis
Cees en Dianne openden in 1988 een Kunsthandel/Lijstenmakerij in Assen, onder de naam CEDI. In 2004 werd de lijstenmakerij beëindigd en de kunsthandel kreeg een vervolg in Kampen met Galerie CEDI. Het was een goedlopende zaak. Het plan om eerder te stoppen om meer tijd te hebben voor het uitbrengen van de muziek die Cees maakte, de poëzie die hij schreef en zijn schilderwerk te exposeren, werd ruw doorkruist door het overlijden van Cees. Cees Brandsma is op 1 september 2010 overleden aan de gevolgen van lymfeklierkanker. Op zijn sterfbed werd met Cees besproken of en wat hiermee te doen. “Gewoon doen, je wordt toch pas beroemd als je dood bent,” was zijn reactie. “Ik vertrouw het jou toe”, zei hij zijn vrouw.
Na zijn overlijden was het Dianne al meteen duidelijk dat zij zich hiervoor zou gaan inzetten en het werk van Cees zou afronden tot een mooi resultaat. Contacten met een studio bevestigden haar dat de muziek van Cees de moeite waard was om er ‘iets mee te doen’. In gedachten kwam van het een het ander, het zou een heel project gaan worden. Maar wat zou dat gaan betekenen en hoe zouden eventuele inkomsten een plek moeten krijgen? Het kwartje viel al snel en het werd duidelijk dat er een koppeling gemaakt zou worden met een goed doel.
De tijd is rijp
Inmiddels zijn we een aantal jaren verder, jaren waarin goed is nagedacht en met andere mensen is gesproken over de plannen en jaren die de rust hebben laten weerkeren om ons volledig in te zetten voor dit project. Eindelijk is het dan zover en kan de Stichting52Terschelling bekend gemaakt worden, met als doel het organiseren en bekostigen van korte periodes van verblijf op Terschelling voor mensen die een dierbare verloren hebben aan de gevolgen van kanker en behoefte hebben aan rust of mensen die tijdens de behandeling van naasten met kanker de wens hebben even op adem te komen. Een doelgroep waar niet altijd genoegd bij stilgestaan wordt en niet altijd begrepen wordt hoe belangrijk het kan zijn om een moment van rust te krijgen om tot jezelf te komen.
Terschelling is daar zeer geschikt voor. Alle elementen van de natuur en letterlijk en figuurlijk door de bootreis erheen alles even achter je te kunnen laten.
Dianne heeft zelf deze ervaring gehad, toen ze enkele weken na het overlijden van Cees naar dit prachtige eiland ging, om ‘alles op een rij te zetten’. Een bijzondere ervaring waar ze nog steeds met een goed gevoel op terugkijkt. Tegelijk zag ze in haar contacten met lotgenoten dat ook zij het nodig hebben om tot rust te komen, om zich te bezinnen in of na een periode van geestelijke of lichamelijke uitputting. Dit sterkte haar in het idee om iets te doen voor deze mensen, in lijn met wie Cees was en de behoefte om zijn creatieve nalatenschap te bewaren en levend te houden.
